VERLEDEN, HEDEN EN TOEKOMST: JUDO
2024-08-16, door: George Sieverding
Nieuwe column < Overzicht > Oude column
In een zestal afleveringen wordt ingegaan op visie en beleid van zes Sportbonden.
Er wordt niet geaarzeld om Bonden en functionarissen te fileren.
Evenmin wordt geaarzeld om de positie van het NOC/NSF en Papendal aan de orde te stellen.
Aflevering 1: Judo. Vervolgens Roeien, Atletiek, Zwemmen, Wielrennen en Hockey.
Judo
Sedert 1964 (Tokio) Olympisch mannen. In 1988 (Seoul) demonstratiesport vrouwen. 1992 vrouwen.
1964 - 2024: Nederlandse score Judo 4 - 2 - 18 - 24 (11e in het medailleklassement).
Anton Geesink, de Utrechtse Judoreus, zal voor altijd verbonden zijn met het Judo. In het "hol van de leeuw", Tokio 1964, verpletterde hij thuisfavoriet Akio Kaminaga in de Open Categorie.
Willem Ruska, Tarzan van de tatami (Judomat), behaalde tweemaal goud in 1972 (München) in het Zwaargewicht en Open Categorie. Door niemand ooit meer herhaald.
Mark Huizinga, 3e 1996 (Atlanta), goud 2000 (Sydney) en nogmaals 3e 2004 (Athene) in de - 90 Klasse.
Geesink en Jaap Nauwelaerts de Agé zijn de gedecoreerde Nederlanders met de 10e (hoogste) dan.
Voor, tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog kende men in Nederland nauwelijks sportscholen.
Sportscholen waren meestal gericht op de cultuur van gevechtsporten.
Utrecht, Den Haag en Amsterdam hadden concentraties van sportscholen.
In 1948 richtte de Haarlemse tandarts "opa Schutte" Ken Am Yu op. Deze sportschool, in 1970 overgenomen door Cor van der Geest, zou gedurende tientallen jaren een grote rol blijven spelen in zowel successen als controverses.
Successen: Nederlandse - Europese - Wereld kampioenen, Olympische medailles, Jenny en Jessica Gal, Claudia Zwiers, Guillaume en Dex Elmont, Henk Grol, Dennis en Elco vd Geest (zonen vd Geest) zorgden hiervoor. In 1998 werd zelfs de Europese clubtitel voor vrouwen en mannen, gewonnen. Een succes dat voordien nog nooit een Europese Sportschool had weten te bereiken.
Controverses: vd Geest een aparte. De knoet erin. Topsport is hard, neen keihard. Vd Geest en de Belgische Judowonder dokter Jean-Marie Dedecker, eveneens grossier in successen, waren elkaars gelijken op het gebied van controverses. Ruzie met alles en iedereen. Hun wil was wet. Succes verzekerd.
In Rotterdam was judoleraar Chris de Korte een legende. Ruim 60 jaar actief. Succesvol als trainer / coach met onder andere 11 Olympische medailles tussen 1988 - 2012 (2000: goud voor Huizinga). De Korte ging zijn eigen weg. Marjolein van Unen, later bondscoach van de vrouwen, kwam eveneens uit zijn school. Zijn aanpak was keihard. Van der Geest en De Korte: allesbehalve vrienden, echter wel zeer succesvolle collega' s.
Van der Geest en De Korte: DE Nederlandse Judo grootheden zoals Dedecker in België.
De sportieve successen waren niet zelden het resultaat van persoonlijk doordrammen van de trainers.
De missers kwam vrijwel altijd door de weigering om met elkaar naar hetzelfde doel te werken.
Het was voor de Judobond een bijna onmogelijke opdracht om bondscoaches te benoemen die door iedereen werden geaccepteerd.
Toch bleven er Olympische successen komen: 2000 (Sydney) 1*, 2004 (Athene) 4*, 2008 (Peking) 5* en 2012 (Londen) 2*, doch daarna viel het Nederlandse Judo "Olympisch droog" op éénmaal brons in 2021 (Tokio) van Sanne van Dijke in de - 70 Klasse.
Met het verstrijken der jaren verdwenen de ongeleide projectielen doch het werkklimaat verbeterde niet. Alle pogingen om de handen ineen te slaan bleken vruchteloze arbeid. Ook de nieuwe lichting trainer / coaches bleken hun pupillen niet graag aan Topjudo Instituten af te willen staan.
De eerder genoemde Vd Geest, toptrainer / coach, ventileerde bij zijn vertrek als TD (Technisch Directeur) van de Judo bond in 2012:
Na de Olympische Spelen in 2012 voorzag Cor van der Geest, toenmalig TD, een neergang van het Nederlands Judo. Hij stelde toen al dat er verandering nodig was. "Anders halen we over acht jaar bij de Spelen helemaal geen medailles meer. We hebben geen hoofdsponsor en te weinig goede trainers". Twaalf jaar later zijn de woorden van Van der geest akelige waarheid geworden.
Redactie: Van der Geest was lange tijd TD. De man van het beleid. Een goed beleid resulteert in succes op de langere termijn. Het is dus duidelijk wie in hoge mate verantwoordelijk is voor deze neergang.
Op 9 oktober 2014:
"Voormalig technisch directeur Cor van der Geest van de Nederlandse judobond luidt in een open brief de noodklok over de staat van het topjudo in Nederland".
Redactie: na het bestuderen van de volledige tekst is het duidelijk dat Van der Geest beschikte over een duidelijke visie doch er niet in slaagde om zijn opvolging en de verantwoordelijke bestuursleden hiervan te overtuigen.
Sinds 2016 is het NTC (Nationaal Trainingscentrum Centrum) gevestigd op Papendal. Maarten Arens, sedert 2005 bondscoach bij de heren, werd hoofdcoach van het NTC voor mannen zowel als vrouwen.
Redactie: uit natrekking blijkt dat de nationale trainingen werden en worden georganiseerd op de dinsdag- en donderdagavonden voor de vrouwen- en mannen selecties onder 21 jaar! Arens slaagde er echter niet in om alle top Judoka's op Papendal samen te brengen.
Tegenover het Parool sloegen verschillende judokaprominenten de noodklok over de toekomst in Nederland. Eind 2023 stelden zij:" Het niveau van de coaches is te laag, er zitten geen kampioenenmakers bij. Je moet keihard trainen, keihard werken. Niet meer, niet minder".
Na het debacle van Parijs barstte de kritiek pas goed los.
Reactie: minuten lang zoeken naar de ideale pakking. Vervolgens strafjes. Grol: "meer de aanval zoeken". Is er voldoende getraind om van verdedigen tot aanvallen over te kunnen gaan?
Gijs Ronnes, directeur topsport bij de Nederlandse Judobond:
"de centralisatie is volledig mislukt. Samenwerking is essentieel. Dat doen we niet goed en ik heb het niet voor elkaar gekregen om wél goed samen te werken".
Redactie: trek als eindverantwoordelijke de juiste conclusies en stap op.
Bas Meerveld, sedert 2022 coach van de vrouwelijke judoka's,
"de Judobond heeft tot 2,5 jaar geleden geen veranderingen doorgevoerd om internationaal succesvol te kunnen zijn".
Redactie: achteraf naar anderen wijzen terwijl het falen voor een deel bij jezelf ligt. Wegwezen.
Nogmaals Ronnes:
Ronnes steekt de hand in eigen boezem over de mislukte samenwerking en communicatie daarin. Hij overweegt zijn eigen positie als directeur Topsport. Maar hij heeft ook kritiek op de "excusescultuur" die binnen het Nederlandse Judo heerst. 'Er is geen onwil bij de sporters, laat dat duidelijk zijn. De scheidsrechter en andere excuses.. daar moeten we van af".
Redactie: de verantwoordelijken moeten nu wegwezen. Maar wat dan?
Voorstel Marjolein van Unen, voormalig bondscoach van de vrouwen:
Allereerst een oproep tot snelle actie om verdere achteruitgang te voorkomen omdat er al tweeënhalf jaar wordt geklaagd over het huidige Judoniveau.
Na gesprekken met verschillende oud-topcoaches en Judoka's, die allemaal erg geschrokken zijn van de prestaties, wijst zij op een gebrek aan interne concurrentie in de Judo omgeving door de centralisatie op Papendal, waar volgens haar de trainers te autonoom zijn en niet voldoende samenwerken.
Van Unen pleit ervoor om de expertise van oud-topsporters en -coaches in te zetten en wil snel contact opnemen met de voorzitter van de Judobond, Tessa Brouwer, om concrete stappen te ondernemen en het beleid te verbeteren. Het huidige systeem, dat succesvolle moderne judosport belemmert, moet urgent worden herzien om een betere toekomst voor het Nederlandse Judo te waarborgen.
Redactie: om het tij te keren is verandering van beleid overduidelijk noodzakelijk. Zij die zich niet kunnen vinden in een collectief vastgesteld beleid moeten dan de consequenties hiervan maar trekken. Judo Nederland moet zich als één team opstellen en zich collectief, al dan niet op Papendal, voorbereiden op de grote toernooien. Tenslotte wordt ook nog het begrip kruisbestuiving genoemd. Dit heeft in het recente verleden vaak tot verrassende resultaten geleid.
Nieuwe column < Overzicht > Oude column
|
