Columns

DEELNEMER BODENSEE MEGATHLON OVERLIJDT TIJDENS ZWEMMEN

2019-07-23, door: George Sieverding

Nieuwe column < Overzicht > Oude column

In de columns "The Channel neemt met enige regelmaat (23-08-2009)" en "Het Kanaal eist opnieuw een leven (10-08-2017) wordt duidelijk gemaakt dat het zwemmen in open water risico's met zich mee brengt. Ditmaal wederom een column over "de gevaren" van het zwemmen in open water naar aanleiding van een drietal overleden deelnemers tijdens twee wedstrijden.
Als schrijver van deze columns, tevens fervent pleitbezorger van het open water zwemmen, ben ik zelf zeer nauw betrokken geweest bij onderstaand voorval tijdens de 16 kilometer zwemmarathon van Sluis in 1990 als trainer / coach van Marco. Niet alles wat in het artikel wordt genoemd komt overeen met de werkelijkheid doch in grote lijnen klopt dit verhaal. De tijd was 9 minuten en 8 seconden. De helikopter kwam wel doch Marco werd met een Belgische ziekenwagen naar Brugge gebracht. Uiteindelijk liep alles goed af doch de schrik zat er goed in.

Eerst het verhaal over Marco:

Onder water - NRC

Bron: NRC, 2 juli 1990

"Bij de Vlaanderen-marathon, een zwemwedstrijd over 16 kilometer in het kanaal van Sluis naar Brugge, heeft zich een ernstig ongeluk voorgedaan. Vier kilometer voor de finish raakte een van de deelnemers, de 19-jarige Marco Blokpoel van De Zijl/LGB, onwel. Hij verdween onder water. Hoewel de mensen van de volgboot en zijn vriendin vanaf de kant onmiddellijk in het water sprongen, duurde het acht minuten eer de Leidenaar werd gevonden. Zijn lichaam was inmiddels onderkoeld. Door toepassing van mond-op-mond beademing werden de levensgeesten gewekt, waarna Blokpoel per helicopter werd overgebracht naar het academisch ziekenhuis van Brugge. Daar werd hij op de intensive-care opgenomen. De organisatoren besloten de wedstrijd af te gelasten."

Vervolgens de huidige ontwikkelingen in het open water zwemmen waarover ik met een tweetal ervaren organisatoren contact heb gehad. Vlak voor de start van het open water seizoen 2019 kwam het bericht van de KNZB dat ook niet leden mogen deelnemen aan de open water wedstrijden. Niet KNZB leden, deelnemers zonder startvergunning, aan de start met KNZB leden met een startvergunning! Deze laatste groep die terecht moet voldoen aan een aantal voorwaarden om te mogen deelnemen! Heeft men wel voldoende stil gestaan bij zaken als veiligheid en verantwoordelijkheid?

Beide organisatoren hebben aangegeven vooralsnog niet open te staan voor deze ingrijpende verandering. Eerst dient uitgebreid worden gesproken hoe de belangrijkste punten, veiligheid en verantwoordelijkheid, in duidelijke regelgeving moet worden vastgelegd. Tevens dient de KNZB, als overkoepelende organisatie, te participeren in de consequenties voortvloeiend uit deze regelgeving. Voorvallen als eerder genoemd en de nieuwe incidenten die hieronder worden aangegeven kunnen nooit voor 100% worden voorkomen doch er om vragen is het tegenover gestelde.

Tijdens mijn gesprek met de KNZB en de TOWZ, 25 juli 2018, is uitvoerig gesproken over het ombuigen van de al jaren durende neergaande lijn. Het dalende aantal deelnemers, zie column "Open water zwemmen toe aan herstructurering? (28-09-2019)" over alle cijfers, moet een halt worden toegeroepen anders neemt het voortbestaansrecht razendsnel af en zullen de organisatoren moeten besluiten dat het niet langer rendabel is. Een ander gesprekspunt: het gebrek aan uitdaging. Vlak over de grens, de Belgische open water topper Damme - Brugge, trekt meer dan 400 deelnemers aan de prestatietocht over 4 kilometer. In Nederland zit de Lektocht, Beusichem - Culemborg, binnen 3 weken na openstellen van de inschrijving al mudvol en is er een reservelijst. Zijn de huidige prestatietochten over 250 - 500 en 1.000 meter nog wel van deze tijd en uitdagend genoeg?

Verandering is goed. Maar de vraag is gewettigd of er voldoende is nagedacht over mogelijke consequenties de veiligheid en verantwoordelijkheid betreffende. Om als overkoepelende organisatie deze belangrijke punten geheel bij de organisaties te leggen zonder weloverwogen adviezen kan uiteindelijk leiden tot ongevallen, zie onder, met noodlottige gevolgen. Zulke gebeurtenissen kunnen de nekslag van het open water zwemmen betekenen terwijl het er op lijkt dat juist dit seizoen wordt voldaan aan één van de belangrijkste uitgangspunten: eerst de constant dalende lijn van aantal deelnemers tot stilstand brengen.

Na een achttal organisaties in 2019 is er sprake van een licht herstel. Driemaal werden er iets minder deelnemers genoteerd, doch maar liefst vijfmaal meer tot behoorlijk veel meer. Ook de wedstrijd in Strijen (20-07-2019) meldt een stijging van maar liefst 25%. Vorig jaar een redelijke goede score met 401 deelnemers. In 2019 hebben zich maar liefst 510 deelnemers gemeld. Helaas is deze wedstrijd wegens extreme weersomstandigheden afgelast.

Deelnemer Bodensee Megathlon overlijdt tijdens zwemmen

Bron: Tim Moria, 16/07/2019

"Treurig en minstens even schokkend nieuws van de organisatie van de Bodensee Megathlon: één van de deelnemers is afgelopen weekend tijdens het zwemonderdeel overleden. ,,We zijn ontzettend aangeslagen en zijn in gedachten bij de familieleden en vrienden van het slachtoffer", aldus de organisatie in een eerste reactie.

Bij de Bodensee Megathlon zwemmen deelnemers 1.5 kilometer, fietsen ze 40,9 kilometer, skeeleren ze 19 kilometer, leggen ze 35,8 kilometer op de mountainbike af om vervolgens nog 10.2 kilometer hard te lopen. De overleden atleet kwam echter niet verder dan zeshonderd meter zwemmen, toen hij plotseling onder water verdween.

De reddingsdiensten werden volgens de organisatie onmiddellijk gewaarschuwd en gingen met maar liefst tien boten ter plaatse. Naast de reddingsboten werden negen duikers, een reddingshelikopter en een drone ingezet om de zwemmer te zoeken. Pas een paar uur later werd het inmiddels overleden slachtoffer onder water gevonden.

,,Dit was een grote schok voor het hele organisatieteam", aldus de organisatoren die de wedstrijd meteen staakten. ,,De sportieve resultaten waren na dit incident niet meer relevant. We wensen de nabestaanden en vrienden van de overleden zwemmer heel veel sterkte toe en betuigen ons diepste en meest oprechte medeleven."

Op de website 3athlon.nl worden dagelijks zeer lezenswaardige en informatieve artikels gepubliceerd. Zo schreef Romy Louise van Schooneveld een artikel over twee atleten die zijn overleden bij het zwemonderdeel bij de Ironman in Wisconsin.

Bron: Romy Louise van Schooneveld , 12-06-2019

"Afgelopen zondag werden twee mannen met gezondheidsproblemen uit het water gehaald tijdens Ironman 70.3 Wisconsin. Kort na de race bevestigde autoriteiten al het overlijden van de 61-jarige Michael McCulloch. Gistermiddag bleek dat ook de tweede atleet, een nog jonge brandweerman, de triathlon bij Lake Monona niet heeft overleefd.

McCulloch overleed aan verdrinking naar aanleiding van nog onbekende medische problemen. Wat voor medische problemen precies de verdrinking veroorzaakte, wordt nog verder onderzocht.

Todd Mahoney - de 38-jarige brandweerman - werd zondagochtend een uur na McCulloch ook buiten bewustzijn uit het water gehaald; hij verkeerde in kritieke toestand tot hij uiteindelijk dinsdag het leven moest verlaten.

Mahoney diende al negen jaar voor de brandweer en was eerder medisch hulpverlener. Hij laat een vrouw en zijn drie jonge zoons achter. Ook de precieze oorzaak van Mahoney's verdrinking wordt nog verder onderzocht.

Een Madison Fire Department hulpverlener kon geen verdere informatie geven over wat er zondag heeft plaatsgevonden. Wel verklaarde hij dat het zwemonderdeel in een triathlon het meest risicovol is: hij gaf aan dat het niet zelden voorkomt dat atleten de energie verliezen en kramp krijgen.

Andere deelnemers aan de wedstrijd verklaarden dat de omstandigheden voor het zwemmen - ondanks deze gebeurtenissen - goed waren: het water zou kalm en warm zijn geweest."

Nieuwe column < Overzicht > Oude column