Home

Even voorstellen

Training Zeist

Medische begeleiding

Open water

Het portret

Columns

Contact

Olst, augustus 1975. De jaarlijkse open water wedstrijden over 3.000 meter, vrije slag en schoolslag voor dames en heren, staan op het programma. Het Haarlemse Njord’59 is op jacht naar een reeks Zwemkroniek Bekers, zoveel mogelijk ploegprijzen en een eindeloze reeks overwinningen. Eerder dat jaar is de bronzen “Jantje van Sluis” binnengehaald en nu wordt gemikt op het verenigingsklassement, in die jaren een veel voorkomende prijs voor de sterkste vereniging tijdens een wedstrijd. Ondanks de breedte waarover deze Haarlemse vereniging beschikt, is door vakantie, ziekte en afzeggingen de 3.000 meter vrije slag voor dames “onderbezet”. Zoals vaker, wordt een “creatieve oplossing” gezocht en gevonden.

In dat zomerseizoen is de vrije slag dames het “zorgenkindje”. Aan de horizon gloort nieuw structureel succes, doch dat heeft nog enige tijd nodig. Het gaat om een oplossing voor het seizoen 1975. Intern is men het eens dat de 11- jarige Monique Wildschut een hele grote kan worden. In navolging van vader Gé, ook nog steeds actief in het sterke Njord’59 collectief, heeft de dan nog zeer jonge Monique bijzondere belangstelling voor een carrière als open water zwemster. Tijdens de trainingen in het kanaal van Spaarnwoude maakt zij keer op keer duidelijk op korte termijn de strijd met de landelijke senioren toppers aan te willen en kunnen gaan.

Monique, geboren in 1963, gaat in het seizoen 1975 als Sandra door het zwemleven. Sandra Ketting, eveneens lid van Njord’59 en geboren in 1962, heeft geen belangstelling voor het buitenwater. Enkele ereplaatsen maken duidelijk dat Monique, zo jong als zij is, gemakkelijk met de Nederlandse damestoppers kan duelleren. Heeft de leiding van de Haarlemse vereniging hierover geen scrupules? Neen. Noch de ouders van Monique, noch de teamleiding heeft problemen bij het inzetten van jongeren bij ouderen. Omgekeerd is onbespreekbaar, doch jongeren bij ouderen: moet kunnen. De uiteindelijke beslissing: Monique heet tijdens een aantal wedstrijden Sandra.

Net als eerder in Sluis, zegeviert de ploeg van Njord’59 wederom in Olst. Deze zege krijgt echter een “staartje”. Op de drie kilometer vrije slag dames gaat de 11- jarige Monique, onder de naam Sandra, geheel onverwachts aan de leiding. Na haar zege wordt zij gefeliciteerd en neemt de speaker haar een interview af. Tijdens dat gesprek valt het doek. Monique wordt gediskwalificeerd. Njord’59 ontvangt ditmaal niet de verenigingsprijs en er volgt een officiële aanklacht bij de KNZB. De tuchtcommissie van de KNZB buigt zich, niet voor het eerst, over een strafzaak tegen Njord’59.

Terwijl de tuchtcommissie de klacht behandelt en de leiding van Njord’59 besluit om vooralsnog gewoon voort te gaan op de ingeslagen weg, krijgen pers en politiek hiervan lucht. Gedurende enige weken staat de Haarlemse vereniging volop in de publiciteit. Inmiddels is wederom een aantal verenigingsprijzen gewonnen nog steeds met Monique als Sandra. Uiteindelijk loopt alles met een sisser af. Een voorwaardelijke schorsing na een “devote schuldbekentenis” voor de leiding. Geen straf voor Monique als “slachtoffer”.

Als klap op de vuurpijl: het Algemeen Dagblad overhandigt de KNUDDE TROFEE aan de verantwoordelijke trainer, die deze “ereprijs” vervolgens als compensatie aan Monique door geeft. Monique wint vervolgens 5* op rij de Zwemkroniek Beker bij de vrije slag dames en wordt daarna, een decennium later, 6* Wereldkampioene bij de professionals open water zwemmen. In 1981 gaan Monique en haar trainer uit elkaar door zijn vertrek naar een andere vereniging. Jaren later spreken zij elkaar over de KNUDDE TROFEE. Vandaar dit waar gebeurde verhaal (artikel en foto).


Klik op de foto voor een vergroting.