GeorgeSports - Presentjes

13 juli 2000. 12e etappe. De Mont Ventoux. Zij aan zij dansen Marco Pantani (1970 - † 2004) en Lance Armstrong (1971) naar de finish, op eerbiedige afstand gevolgd. Pantani, Il Pirata, vanwege zijn bandana, Il Elefanino, door zijn flaporen, tracht in deze Tour zijn, door dopingperikelen, geschonden imago weer op te poetsen. Na het succesjaar 1998, winnaar Giro en Tour, wordt hij in 1999 als leider uit de Giro gehaald. Pantani zint op wraak en heeft hiervoor één van de zwaarste bergetappes uitgekozen. De Mont Ventoux.

De koplopers van het verbrokkelde peloton zien ver voor zich twee stipjes door de mensenmassa worstelen op weg naar de finish. De dagzege . De eer. Pantani demarreert keer op keer. Zijn vlijmscherpe aanvallen schijnen Armstrong, Tour winnaar van 1999, niet te deren. Pantani heeft deze zege nodig voor zijn eerherstel. Geen middel wordt geschuwd.

Ooit in het verre verleden schonk Fausto Coppi zijn eeuwige rivaal Gino Bartali een etappe zege met de woorden “na u mijn waarde Bartali”. Dit Italiaanse onderonsje leeft nog voort in het peloton. Ook Pantani kent de geschiedenis. Hij wikt en weegt zijn kansen. Dan wordt er gesproken. De streep nadert en met een brede glimlach laat Armstrong de overwinning aan Pantani.

Pantani, winnaar op de Mont Ventoux. Pantani voelt zich, evenals landgenoot Bartali een halve eeuw eerder, vernederd. De “schone” Amerikaan die uit respect zijn door dopingperikelen achtervolgde rivaal de zege schenkt. De manier waarop Armstrong zich vervolgens als de heilige altruïst en de schijnheilige allemansvriend gedraagt is teveel voor Pantani, die uithaalt en afgeeft op zijn tegenstander.

22 juli 2004. 17e etappe. Van Bourg d’Oisans naar Le Grand Bornand. Armstrong en ploeggenoot Floyd Landis (1974) rijden vooraan in een uitgedunde kopgroep. De Duitsers Jan Ullrich (1973) en Andreas Klöden (1975), de Italiaan Ivan Basso (1977) en landgenoot Levi Leipheimer (1973) vormen niet alleen de kopgroep, doch bezetten eveneens de eerste plaatsen het algemeen klassement. Zij domineren de Tour van 2004.

Armstrong en Landis overleggen. De knecht krijgt van zijn baas permissie om aan te vallen. Als een duivel stort Landis zich in de afdaling. Hij lijkt een flink gat te slaan. Ullrich dicht echter het gat. Even later gevolgd door Armstrong, Basso en Klöden. Met vijven naar de finish.Op iets minder dan een kilometer plaatst Landis een nieuwe aanval. Klöden knalt erop en erover en lijkt zijn eerste Tour etappe zege te behalen.

De aanval van de Duitser op vriend, ploeg- en landgenoot Landis, zint Armstrong niet. Hij is geërgerd dat Ullrich Landis heeft teruggehaald en doet vervolgens hetzelfde bij diens Duitse ploeggenoot. Slechts één armlengte voor Klöden duwt Armstrong zijn band over de finishstreep. Het is zijn derde zege in drie dagen.

Tijdens de huldiging krijgt Armstrong een hand van Bernard Hinault, vijfvoudig Tourwinnaar uit de jaren tachtig. Hinault zegt: “goed gedaan Lance. Dit is de Tour. Geen presentjes”.

Epiloog. Op 14 februari 2004 wordt Pantani ’s avonds dood aangetroffen in een hotel te Rimini. Media speculeren over zelfdoding middels verdovende middelen. Na autopsie blijkt een hartstilstand (zie column Dodenploeg 17 juli 2010) de doodsoorzaak. Arts Giuseppe Fortuni laat de procureur weten dat een overdosis cocaïne de oorzaak moet zijn.

Pantani’ s vriend en ploeggenoot Valentino Fois sterft in maart 2008. Samen reden zij bij Mercatone Uno. Beiden raken in de versukkeling en een isolement na dopingschorsingen.