GeorgeSports - “Il Campionissimo”

De overwinning van Fabian Cancellara, door Mart Smeets tot “Spartacus” omgedoopt, in de proloog van deze 97e Tour hing aanvankelijk aan een zijden draadje. De wisselende weersomstandigheden leken hieraan debet. De Zwitserse tijdritspecialist kreeg uiteindelijk toch wat hij verdiende. Vlak voor zijn start brak het zonnetje door en zegevierde hij over de 8,9 kilometer in precies 10 minuten. “The Boss” volgde op een vierde plaats met 22 seconden achterstand, terwijl “El Pistoleros” beslag legde op een zesde plaats op 27 seconden. Het seconden spel is losgebarsten. 1 – 0 voor “The Boss”.

In het Italië van rond de Tweede Wereldoorlog voerde zo’ n tweestrijd de boventoon in de publieke opinie. Twee van de allergrootste Italiaanse renners, “De Vrome” en “Il Campionissimo” bestreden elkaar iedere wedstrijd weer op leven en dood. Hun rivaliteit verdeelde Italië, wat nog werd versterkt door de liefdesaffaire van “Il Campionissimo” met “La Dame Bianca”, de “De witte Dame” (waarover later meer). Het overwegend katholieke Italië accepteerde deze buitenechtelijke relatie niet en koos massaal de zijde van “De Vrome”.

Gino Bartali (1914, † 2000) werd meer en meer de lieveling van de tifosi. Het aantal bijnamen groeide bijna zo snel als zijn triomfen. “De Vrome”, “De Monnik”, “De Zwijgzame”, “De Mystieke” zijn de meest voorkomende, liefkozend en vol bewondering uitgesproken door de massa. Dit in tegenstelling tot “Il Campionissimo”.

Fausto Coppi (1919, † 1960) werd aanvankelijk beschimpt en veracht. Zijn bijnaam “Il Campionissimo” nam echter mythische vormen aan onder andere door zijn plotselinge, veel te vroege, overlijden in 1960. Opeens rouwde het volk om “Il Campionissimo”, “De Kampioen der Kampioenen”.

De erelijsten van beide tenoren waarover in het muzikale Italië ooit nog wel eens een opera zal worden geproduceerd, zijn bijna onvoorstelbaar en dat met de Tweede Wereldoorlog als spelbreker, vooral voor “Il Campionissimo” die jaren krijgsgevangen is geweest. “De Vrome” zegevierde in de Tour van 1938 en 1948. Ook zou hij deze Ronde in 1950 hebben gewonnen als niet hij zelf het signaal zou hebben gegeven “alle Italianen afstappen en terug naar huis” na een rit door de Pyreneeën waarin de supporters hen massaal bedreigden.

1938 en 1948. 1936, 1937 en 1946 de Giro, met ook nog vier tweede plaatsen: een prachtige score, doch mythisch? “Il Campionissimo” zegevierde in de Tour in 1949 en 1952 en in 1940, 1947, 1949, 1952 en 1953 in de Giro: eveneens een prachtige score, doch evenmin mythisch in vergelijking met bijvoorbeeld “De Kannibaal”.

De tweestrijd en de splitsing van de tifosi vormden echter de basis van de mythe die tot op de dag van vandaag alleen nog maar toeneemt. Een tweestrijd die vandaag zal worden voortgezet tussen “The Boss” en “El Pistoleros”, waarbij mogelijk de open Zeeuwse vlaktes en dijken als scherprechter kunnen functioneren. Ongetwijfeld verschijnen ook over deze tweestrijd heroïsche verhalen, waarin het beruchte waaier rijden niet mag ontbreken.

PS. Marco Pantani (1970, † 2004), “Il Pirata”, Il Elefantino” zal in deze columns niet worden vergeten. Bedankt voor de reacties.