GeorgeSports - 08-08-08: DE DAG DAT DE WERELD KAN VERANDEREN (1)

Beijing, 8 augustus 2008. 18.00 uur plaatselijke tijd. 12.00 uur in Nederland. 6 uur tijdsverschil, waarbij in gedachten de klok vooruit dient te worden verschoven.

In, naar verwachting, wereldwijd meer dan 3 miljard huishoudens wordt reikhalzend uitgekeken naar de openingsceremonie van deze 26e Olympische Spelen.

Tel Aviv, 8 augustus 2008. 14.00 uur plaatselijke tijd. De inlichtingendienst van Israël slaat alarm en geeft code rood. Code rood betekent de hoogste staat van alarm en paraatheid. Telefonisch wordt contact gezocht met het Pentagon en het Witte Huis in Amerika. De oostkust van Amerika is net aan het ontwaken, terwijl de westkust nog enkele uren in een diepe slaap gedompeld zal blijven.

Het bericht zaait verwarring en paniek. Via een onderschepte en gedecodeerde boodschap van Al-Qaïda aan de zender El Jazeerah zou blijken dat op 08-08-08 om 8 uur ’s avonds de grootste aanslag aller tijden gaat worden gepleegd. Een aanslag die qua omvang de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, in Japan (1945) zal gaan overtreffen.

Alle terroristische aanslagen tot op de dag van vandaag zijn kinderspel in vergelijking wat de wereld over een paar uur zal staan te wachten. Over een klein half uur zal een verklaring van Osama Bin Laden worden voorgelezen waarin hij de gehele niet moslim wereld de oorlog zal verklaren en de aanslagplegers tot helden en martelaren van God zal benoemen. Deze "helden en martelaren van God" zijn inmiddels op weg naar hun doel op deze bijzondere dag.

Beijing, 8 augustus 2008. 18.30 uur plaatselijke tijd. Nog onwetend van de komende gebeurtenissen wordt de laatste hand gelegd aan de allerlaatste voorbereidingen voor de start van de komende Olympische Spelen, het grootste en meest aansprekende sportpodium ter wereld.
Ongetwijfeld zullen de Chinezen met de spectaculairste opening aller tijden komen. China zal zich in alle glorie willen tonen aan de wereld. De Spelen zijn hiervoor het middel bij uitstek.

Een record aantal deelnemende landen. Eveneens een record aantal deelnemers, officials en meereizende supporters. Exponentiële records bij media en kijkcijfers. Topsportevenementen zijn “big business” met de Spelen als de alles overtreffende trap.

China zal zich “mit masse und klasse” tonen en trachten de opgaande prestatiecurve voort te zetten om uiteindelijk te zegevieren in het medailleklassement. In Atlanta (1996) vierde met 20* goud – 18* zilver – 27* brons. Sydney (2000) derde met 28 – 16 – 15 en Athene (2004) tweede met 32 – 17 – 14 medailles, achter de Verenigde Staten met 35 – 39 – 29.

De Verenigde Staten, uiteraard eerste in het eeuwige medaille klassement van de zomer Spelen (894 – 691 – 601), heeft vooralsnog niets te vrezen van de Chinezen (11e 112 – 96 – 78) in dit klassement, doch de ongenaakbare leider in het eeuwige klassement en vrijwel iedere keer zegevierend in het afzonderlijke klassement per Spelen zal het uitermate moeilijk krijgen om deze onaantastbare positie te behouden. China ligt op de loer en in het verleden hebben organiserende landen zichzelf vrijwel altijd enorm overtroffen.

Op de eretribune doet zich een onvoorstelbare hoeveelheid binnen- en buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders, van regeringsleiders en staatshoofden tot keizers – koningen en prinsen, tegoed aan de Chinese gastvrijheid. Ook de IOC (Internationaal-)- en NOC (Nationale Olympische Comité) leden sluiten zich hierbij aan met in hun midden de Belgische IOC voorzitter dr. Jacques Rogge en zijn blijkbaar onverwoestbare voorganger en inmiddels erevoorzitter, de illustere Spanjaard Juan Antonia Samaranch. Ook het Nederlandse IOC lid, de Utrechtse judo reus Anton Geesink is aanwezig.

Natuurlijk onder de bijzondere gasten een gigantisch aantal voormalige Olympische vedetten. De camera’ s speuren de eretribune af, onder andere op zoek naar de atletiek ster uit de jaren tachtig en negentig, de Amerikaan Carl Lewis. Zwemlegende uit 1972 Mark Spitz, winnaar van maar liefst zeven gouden medailles tijdens één Olympische Spelen met even zovele wereldrecords wordt gezocht, net als vele anderen. Niet iedereen blijkt echter even gemakkelijk in beeld te krijgen. Zo blijft het de vraag wie er nu uiteindelijk wel en niet zijn afgereisd naar de Chinese hoofdstad.

Ook ontbreekt een aantal hoogwaardigheidsbekleders en voormalige topsporters. De mensenrechtensituatie in China, de kwestie Tibet en mogelijk te verwachten problemen heeft hen doen besluiten aan te sluiten bij de 3 miljard kijkers om zodoende geen bijdrage te hoeven leveren ter meerdere eer en glorie van de Chinezen en toch alles gade te kunnen slaan. Naast deze al dan niet principiële keuzes misschien ook een niet te definiëren voorgevoel?

Terug naar Peking, 8 augustus 2008, 18.45 uur plaatselijke tijd. De spanning neemt voelbaar toe. De intocht der gladiatoren is op zich al een heus spektakel, nog los van alle bijkomende festiviteiten en ceremoniële handelingen als het ontsteken van het Olympisch vuur, het uitspreken van de Olympische eed en de officiële opening.

Om maar niets te hoeven missen staan in vele huiskamers snacks en drank binnen handbereik en wordt iedere niet geïnteresseerde verzocht iets anders te gaan doen dan mogelijk inbreuk maken op het sportprogramma van dit jaar. Gedurende een aantal uren mag er geen piano worden gespeeld, geen telefoontjes worden opgenomen laat staan gepleegd en de buren worden vriendelijk doch dringend verzocht wat rustiger te zijn tijdens hun familiebarbecue waarop uiteindelijk maar zes familieleden zijn afgekomen vanwege de hoogst ongelukkige planning.

Na een reeks inhoudelijke mededelingen, veelal gekoppeld aan een karrenvracht oeverloos geneuzel, een aantal prachtige shots van de waanzinnig mooie accommodaties en de feestelijke sfeer in en rond het Olympisch stadion richten de camera’ s zich op de toegangspoort.
De parade, de intocht per land met Griekenland traditioneel als eerste en het gastland China als laatste, gaat van start. Gedurende meer dan anderhalf uur klapt het publiek zich de handen stuk tijdens de entree van alweer een bijzonder land. Kleding, aantallen, vlaggendragers, de groet, alles wordt gefotografeerd, door camera’ s vastgelegd om vervolgens via de ether in de miljarden huiskamers op het beeld te verschijnen.

De presentatoren bedienen zich bij herhaling in de overtreffende trap en laten geen moment achterwege om de eigen mening te verkondigen over politieke items en taboes. De huidige sportpresentator doet zich voor als allesweter, terwijl slechts naar sportieve achtergrondinformatie wordt verlangd die vanaf de computer kan worden verstrekt. Er blijken helaas veel meer Maarten Ducrots en Herbert Dijkstra’ s te bestaan die de kijker tot vervelens toe een ongevraagde mening opdringen. De Tour de France van 2008, net achter de rug, is in deze wel het absolute dieptepunt van de Nederlandse sportverslaggeving geworden.

Kritiek leveren op of over China is echter helemaal uit den boze op straffe van onmiddellijke verbanning van de Spelen hetzij door de Chinese autoriteiten, die alles zeer nauwlettend volgen, anders wel door de eigen mediamagnaten die op geen enkele wijze met China in conflict wensen te komen. Het hemd is nader dan de rok en er zijn tenslotte meer dan 1 miljard Chinezen, dus aanpassen is het devies. “Persvrijheid”, zolang als het past in het Chinese beleid.

Ongeveer 12.000 van de 16.000 atleten en officials, een aantal neemt niet deel vanwege hun programma tijdens de eerste dagen van de Spelen, stellen zich op het middenterrein van het reusachtige stadion op. Een kleurrijke massa jonge mensen en vlaggen, tijdelijk het centrum van de wereld. De ogen van alle toeschouwers en kijkers zijn op hen gericht. Velen glimmen van trots en blijdschap om van deze onvergetelijke gebeurtenis het middelpunt te mogen vormen.

Peking, 8 augustus 19.45 plaatselijke tijd. Eindelijk is het zover. Het stadion houdt de adem in. De Chinese armada is binnen. Meer dan 600 sporters doen het binnenterrein werkelijk uitpuilen. Wie is de allerlaatste fakkelloper en zal uiteindelijk het Olympisch vuur ontsteken? Hoe gaat het afleggen van de Olympische eed verlopen? Wat gaat de Chinese premier zeggen tijdens zijn openingsspeech? Allemaal vragen die toeschouwers, deelnemers, kijkers bezig houden.

In Washington, Tel Aviv en Brussel, minder dan één uur voor de feestelijke opening vindt er koortsachtig overleg plaats op het hoogst denkbare niveau. Via speciale verbindingen wordt zelfs met een aantal regeringsleiders, in Beijing aanwezig, overleg gepleegd. Wat is wijsheid? Hoe te handelen?
In ieder geval wordt besloten om onmiddellijk contact op te nemen met de Chinese veiligheidsdienst. Dat blijkt geen sinecure. Niet alleen zijn de Chinezen wars van iedere vorm van buitenlandse inmenging, tevens blijkt de bereikbaarheid van de topfunctionarissen, op een dag als deze, vrijwel ondoenlijk.

Terwijl vrijwel de gehele wereld via vele honderden zenders beziet hoe de opening zich geleidelijk naar het absolute hoogtepunt werkt, breekt zich een beperkte groep veiligheidsmensen het hoofd hoe deze snel naderende ramp te voorkomen.
Kan deze echter nog worden voorkomen? Is men voldoende op de hoogte van mogelijke speelruimte en spelregels?
Hoever zijn de daders en kunnen zij eventueel nog worden teruggeroepen?
Snelheid en doortastendheid worden gevraagd, doch eveneens de maximale voorzichtigheid vereist! Hoe dit allemaal te combineren en dat binnen de tijdslimiet?