Portret Evert Scheltinga

Vorige portret    <    Overzicht    >    Volgende portret

Op mijn 13e deed ik mijn eerste triathlon. Dit was in Doetinchem over de 1/8e afstand. Dit vond ik zo'n mooie ervaring dat ik wist dat dit mijn sport ging worden. Voor die tijd deed ik al regelmatig mee aan hardloopwedstrijdjes, maar de afwisseling in triathlon beviel mij erg goed.

Ieder jaar ging ik meer triathlons doen en werd ik steeds fanatieker. Bij de junioren haalde ik bij de Nederlands kampioenschappen regelmatig een medaille, maar die gouden plak kwam er niet van. Dat vond ik niet zo belangrijk, want ik deed het vooral omdat ik het heel leuk vond. Echt veel trainen deed ik in die tijd ook niet.

In 2008 kwam ik via Eddy Lamers in Zeist terecht. In die tijd ging ik steeds meer trainen en werden prestaties ook belangrijker voor me. Ieder jaar maakte ik flinke progressie. Dankzij de trainingen van George ontwikkelde ik mij steeds verder als atleet. Zowel fysieke- als technische vaardigheden en ook het mentale plaatje werd flink op de proef gesteld.

Vanaf mijn dertiende tot 2014 nam ik succesvol deel aan sprint-, kwart- en Olympische triathlons en duathlons. Ik werd een aantal keren Nederlands Kampioen, maar internationaal gezien merkte ik dat de topsnelheid voor het korte werk onvoldoende in mij zat. Na de voorzichtige ontdekking dat het lange werk mij meer op het lijf was geschreven, debuteerde ik in 2014 op de halve afstand. De puzzelstukjes vielen direct op zijn plek. Na 3 jaar voornamelijk halve tirathlons gedaan te hebben debuteerde ik in 2017 op de hele. Dat jaar werd ik tijdens het EK Ironman in Frankfurt achtste en kwam verrassend dicht bij de 'magische' acht uur grens. Het nieuwe doel was duidelijk: een sub-8 finisher worden én het nationaal record van Jan van der Marel (1999) proberen te verbreken.

In september 2021 lukte dat: Ik pakte een vierde plaats op het WK Long Distance in Almere en noteerde een finishtijd van 7:49:32 uur. Ik besef me dat deze wedstrijd niet een kwestie is van "even" daar naartoe trainen. Dit nationale record is een hele lange weg geweest van vallen en opstaan. Beginnende op m'n 13e en steeds willen verbeteren, ondanks alle hobbels op de weg. Af en toe zorgde George voor deze hobbels, maar dat waren precies de prikkels die ik nodig heb gehad.

Evert en Romy, zijn partner - coach en journaliste, nagenietend van de schitterende prestatie.

Vorige portret    <    Overzicht    >    Volgende portret