DE LAATSTE DRUPPEL VOOR HET OPEN WATER CIRCUIT

2021-12-10, door: George Sieverding

Nieuwe column    <    Overzicht    >    Oude column

07-12-2021: Ferry Weertman (29) stopt.
Weertman over zijn beslissing: Het is tijd voor iets anders" en "ik ben gezegend met een mooi zwembadje in mijn tuin".
De Olympisch Kampioen uit 2016, Wereldkampioen en veelvuldig Europees Kampioen (6*) gaat zich vanaf nu richten op een maatschappelijke carrière.

Dit bericht verscheen op het moment dat ik was gestart met een Column over de toekomst van het mij zo geliefde Open Water zwemmen. In gedachten liet ik daarbij alle ontwikkelingen passeren vanaf de Tweede Wereld Oorlog tot en met de dag van vandaag.
Het instellen van de klassementen over 10 km bestaande uit 2*2 +2*3 km waarbij de beste scores werden gehanteerd.
Vervolgens de enorme toename van de belangstelling voor het Open Water zwemmen. Steeds meer wedstrijden. Een grote stijging van de PR en....als belangrijkste de explosieve deelnemers aantallen van gemiddeld 400 naar zelfs meer dan 2.000 (Bosbaan) en dat met maar één start.
De toekomst van het Open Water zwemmen, toen nog langebaan zwemmen geheten, leek verzekerd.

In de loop van de jaren tachtig ontstond er een stroming die de opzet van de klassementen aan de kaak stelde. Wedstrijden en uitslagen met elkaar vergelijken "is als appels met peren vergelijken" en de wens ging uit naar een nieuwe opzet. Na ampel beraad kwam de huidige telling naast de traditionele om vervolgens na een beperkt aantal jaren de plaats hiervan in te nemen.
Uiteraard was er veel kritiek betreffende de nieuwe opzet. Snel zwemmen werd geleidelijk omgevormd naar "tactisch" zwemmen wat niet zelden "langzaam" zwemmen inhield. Daarnaast nam het aantal programma onderdelen van jaar tot jaar toe alsmede nog meer spreiding over de afstanden en tenslotte de invoering van specifieke onderdelen met eigen klassementen voor masters.

Naast deze ontwikkelingen kwam er ook steeds meer concurrentie van andere en / of nieuwe vormen van bewegen zoals het ongeorganiseerd zowel als georganiseerd lopen op de weg, het bos, het strand, mountainbiken, etc..
Heel geleidelijk daalde het aantal deelnemers aan de Open Water wedstrijden en vooral de prestatietochten. Door "aanpassingen" zoals in de alinea hierboven aangegeven compenseerde men voor het oog aanvankelijk de aantallen deelnemers en kon een organisatie de snel stijgende kosten
nog enigszins afdekken.
Het werd echter wel duidelijk dat de veranderingen in de opzet van de klassementen een misser bleek met grote gevolgen voor het Nederlandse Open Water zwemmen .

Vanaf de jaren vijftig tot heden ten dage was het internationaal een stroom van Nederlandse Wereldtoppers die voortkwamen uit het langebaan zwemmen. De lijst met grootheden kent nauwelijks een einde. Namen als Mary Kok, Herman Willemse, Judith de Nijs en Monique Wildschut spreken nog altijd tot de verbeelding. Wereldtitels, prestaties over Het Kanaal, afstanden van 20 tot meer dan 100 kilometer in de zee, op meren, in kanalen, waarbij ook "hulpmiddelen" als bijvoorbeeld de haaienkooi werden gebruikt.

Eind jaren tachtig ontstonden de eerste officiële internationale kampioenschappen, uiteindelijk zelfs gevolgd door Open Water onderdelen op de Olympische Spelen. Meervoudig Europees- en Wereldkampioene Edith van Dijk was de overbrugging van de heroïeke prestaties in het verleden naar de meer en meer (over) georganiseerde en (over) gereglementeerde hedendaagse wedstrijden.
Deze prestaties, ondanks de Europese- Wereld- en Olympische titels van met name Maarten van der Weijden, Sharon van Rouwendaal en Ferry Weertman hebben echter geen rem kunnen zetten op de neerwaartse spiraal die het circuit van het Nederlandse Open Water zwemmen in Nederland heeft doorlopen.

Stimuleringsmaatregelen als zijnde de Alternatieve Klassementen, het financieel en / of materieel ondersteunen van organisaties, het aanmoedigen van zwembadzwemmers om te gaan deelnemen, wogen niet op tegen het gebrek aan enthousiasme, inzet, deskundigheid / professionaliteit van de overkoepelende organisatie de KNZB en de verantwoordelijke commissies en personen waarbij niet zelden eigen belangen prevaleerden.

Het Open Water zwemmen was de bakermat van de historiek.
Jammer genoeg komt het huidige Open Water topzwemmen meer en meer voort uit het zwembad. Gezien de belangstelling van het zwembad zwemmen, dat meer op de korte dan op de lange afstanden is gericht, lijkt het einde van een vrijwel onafzienbare lijst Open Water successen in zicht en REST de VERDRINKINSDOOD, en daarmee het einde van het Open Water zwemmen.
Het effect van de, door de KNZB veroorzaakte, teloorgang is vergelijkbaar met "de druppel die de emmer doet overlopen". Deze druppel kan de Corona pandemie zijn.

Nieuwe column    <    Overzicht    >    Oude column