Hoe is dit mogelijk? Iedereen is blijkbaar de periode 1996-2000 vergeten! Even op een rijtje:
Louis Delahaije volgt John Hellemans op
Door: Martijn Keijsers - 19 augustus 2014
NIEUWEGEIN / SITTARD - Na de beslissingen van John Hellemans en Eric van der Linden om de overeenkomsten met de NTB te beëindigen als respectievelijk headcoach en bondscoach, is technisch directeur Adrie Berk erin geslaagd om de begeleidingsstaf van het NTC triathlon binnen Sportzone Limburg weer op volle sterkte te brengen. Louis Delahaije zal per 1 september John Hellemans als headcoach opvolgen.
Louis Delahaije zal naast zijn werkzaamheden bij het Belkin Pro Cycling Team de sporttechnische taken en verantwoordelijkheden van John Hellemans overnemen. Die rol van headcoach wordt, door de combinatie van twee werkgevers, parttime door Delahaije opgepakt met voor de triathlonsport de nadruk op ondersteuning en ontwikkeling van coaches en het programma van het NTC.
Louis Delahaije lichtte zijn keuze toe. “Ik zie veel overeenkomsten tussen beide programma’s. Team Belkin en het NTC triathlon gebruiken hetzelfde trainingsprogramma en monitoringsprogramma ‘IQo2’, hebben dezelfde visie op training en voeding. Ik woon op een steenworp afstand van de trainingsaccommodaties die de triatleten gebruiken en ik zie dit als een mooie uitdaging.”
Adrie Berk reageerde: “Ik ben trots dat we na vier jaren werken met de icoon John Hellemans, er in geslaagd zijn een andere triathlon icoon aan te trekken om de ontwikkeling van het NTC te kunnen doorzetten. Daarnaast blijft John Hellemans betrokken bij het programma als extern adviseur, waarmee ook zijn kennis gewaarborgd is. Via de lijn van Louis zijn er ook meer kansen voor een sterkere verbinding tussen het wielrennen en de triathlonsport, vooral in Limburg is dat natuurlijk erg perspectiefvol”.
TRIATHLONBOND SCHIET MET “SCHERP”
In de Volkskrant van 6 oktober 1997 (!) verschijnt een ANP bericht dat hieronder in z’ n geheel wordt geciteerd.
“Groep toptriatleten wetenschappelijk begeleid tot Spelen.
De volleyballers, de hockeyers, de Holland Acht bij het roeien en mountainbiker Bart Brentjens. Zij behaalden vorig jaar goud bij de Spelen in Atlanta. Puur toeval of het gevolg van goed gestructureerde training en begeleiding?
De Nederlandse sportwereld is het daarover nooit eens geworden. De toptriatleten hebben in elk geval veel vertrouwen in de laatste stelling. Met de Nederlandse Triathlon Bond (NTB), het NOCNSF en de Rijksuniversiteit Limburg werken ze sinds zaterdag volgens een strak schema toe naar de Olympische Spelen in 2000 in Sydney. Daar staat de triathlon voor het eerst op het programma.
De operatie heeft bijna militaire trekjes. Niets wordt aan het toeval overgelaten. De ambitie is ook overduidelijk: goud bij de vrouwen en bij de mannen. De deelnemende partijen hebben hun plannen zaterdag in Maastricht officieel vastgelegd in een contract. ‘Sydney 2000’ is een gezamenlijk project, waarbij ze de nationale toptriatleten tot de Spelen zo goed mogelijk financieel, sporttechnisch, medisch en wetenschappelijk willen begeleiden.
De beste zes vrouwen en mannen (onder wie Ralf Zeetsen en Christine de Wit) profiteren van deze bundeling van krachten. Ook doet een groep van twaalf talenten mee om zich alvast voor te bereiden op de triatlon van Athene 2004.
Louis Deahaye, bondscoach van de Olympische selectie, stelt met iedere triatleet een individueel trainingsprogramma samen. De faculteit bewegingswetenschappen van de Universiteit Limburg levert directe begeleiding. ‘Die wetenschappelijke ondersteuning is heel belangrijk’ licht Delahaye toe.
‘De universiteit heeft veel kennis van voeding en medische en psychische belasting van sporters. Zij doet ook onderzoek naar aerodynamica, onder andere voor de juiste houding van fietsers. Met deze expertise kunnen we ons voordeel doen’.
Het begeleidingsteam wil voor iedere triatleet de juiste balans vinden tussen belasting en herstel. Ook kijkt het team hoe sporters omgaan met aspecten als een jetlag en hitte. Om het parcours in Sydney na te bootsen, gooit het eveneens een batterij apparatuur in de strijd, zoals een computergestuurde fietsergometer.
Het NOCNSF heeft veel vertrouwen in het project en levert financiële ondersteuning. ‘Voor ons heeft Atlanta duidelijk gemaakt dat dergelijke planmatige operaties werken’ zei algemeen directeur Ben Verkerke. ‘Of het genoeg is voor goud is moeilijk te zeggen. Een sporter heeft ook wat geluk nodig’.
De kennis die uit het project voortkomt is niet alleen voor de triatlon van belang. Ex-toptriatleet Axel Koenders, technisch adviseur van het NOCNSF, laat coaches en begeleiders van andere duursporters meeprofiteren”.
Tijdens het schonen van stapels dossiers viel het oog op het dossier NTB / Louis Delhayae. Een korte impressie van de periode tot en met eind 2000, dus na de Spelen van Sydney 2000 levert onvoorstelbaar veel en bruikbare informatie. Tevens maakt het overduidelijk dat er vooraf, tijdens en na afloop van dit project onvoorstelbaar veel onzin is gepubliceerd. Het uiteindelijke resultaat was schrijnend en omgekeerd evenredig aan het hoog van de toren blazen. “Goud bij de vrouwen en bij de mannen”, blijkt eind 2000 niet meer dan een zeepbel.
Het vraagteken dat wordt geplaatst achter de eerste alinea is al beantwoord in een eerdere column, direct na Sydney 2000. In deze column wordt overduidelijk aangetoond dat de grote successen allesbehalve het resultaat zijn van een structurele aanpak. Het merendeel van die schitterende 2000 score komt voort uit pure toeval of het gaan van een geheel eigen weg, soms zeer ver van de Nederlandse aanpak. Onder andere Leontien van Moorsel en Inge de Bruijn, DE uiteindelijke goudhaantjes zoeken een geheel eigen weg.
De tweede alinea spreekt over het onderlinge vertrouwen tussen de initiatiefnemers (NTB), de financieel ondersteuners (NOCNSF) en de wetenschappelijke begeleiding (Rijksuniversiteit Limburg). Op zich uiteraard positief, doch voortkomend uit realiteitszin of gewoon publiciteitsgeil?
Het contract waarover in de derde alinea wordt gesproken kan op zich een toegevoegde waarde betekenen in de sport in het algemeen en de topsport in het bijzonder, doch dat houdt dan wel in dat de wederzijdse rechten en plichten niet alleen duidelijk dienen te worden vastgelegd doch eveneens inhoud moeten hebben en dienen te worden nagekomen!
De volgende alinea waarin over de beste zes vrouwen en mannen wordt gesproken is een farce. De genoemde namen zijn op dat moment goede triatleten doch zeker niet de aller besten. Zowel voor de publiciteit als voor het niveau mag in deze selectie “mister triatlon”, good-old, Rob Barel natuurlijk niet ontbreken. Onder het mom van te oud is deze, op dat moment 39 jarige wereldtopper, niet opgenomen. Uiteindelijk haalt hij de Olympische Spelen van 2000. Over visie gesproken.
Dan komt Louis Delahaye aan het woord. In enkele alinea’ s komt hij met een aantal speerpunten die op zich van grote toegevoegde waarde zouden kunnen zijn, doch in de praktijk het tegendeel hebben bewezen. Is het niet toevallig dat deze trainer / coach het huidige wielerteam van de Rabobank begeleidt, doch dat Rasmussen (2007) en Mentsov (2008) geheel hun eigen weg gaan, terwijl de andere grote Rabobank talenten het wederom niet lijken te maken. Het gaat in de wereld van topsport niet alleen om grote vakkennis, doch mogelijk meer nog om charisma. Ongetwijfeld heeft Delahaye een prima opleiding, maar kijk eens naar het charisma van bijvoorbeeld Jacco Verhaeren. In vergelijking met trainer / coaches als Verhaeren, Guus Hiddink etc. etc. lijkt Delahaye een typische mister nobody.
De alinea over de mening van Ben Verkerke doet Johan Bruyneel vrijwel zeker in lachen uitbarsten. De Belgische ploegleider die Lance Armstrong overtuigt om de Tour de France te gaan winnen, die vervolgens met Alberto Contador een zoveelste Tour zege weet te boeken en nu het Kazachstaanse Astana aan het kneden is tot een topformatie, weet dat geluk slechts een marginaal percentage van een nauwkeurige planning is. De man die, in nauwe samenspraak met Armstrong, de Blauwe Trein, het US Postal team, weet te formeren waarin Tyler Hamilton, George Hincapie, en met resoect uitgesproken de 38-jarige Ekimov floreren. ‘Of het genoeg is voor goud is moeilijk te zeggen. Een sporter heeft ook wat geluk nodig’ aldus Verkerke. Betekent een uiteindelijke 40e plaats dan wat ongeluk?
De allerlaatste alinea is een bekende dooddoener. Vrijwel altijd inhoudsloos en derhalve nutteloos voor een eventueel vervolg. Of zou de NTB met de huidige plannen toch hebben geluisterd en derhalve nu met zeepbellen aan het schieten is gegaan om straks in Peking 2008 wederom te spreken van wat ongeluk als er ver van het podium wordt “gescoord”. Of behoort de NTB tot de amateuristische organisaties waarin het Olympische adagium “Deelnemen is belangrijker dan winnen” nog altijd overheerst?
Kan het anders? In “zeepbellen veranderen in kanonskogels” hierover meer!
