GeorgeSports - IN HET RIET: KLASSEMENTEN (DEEL 2)

In zijn wekelijkse column telesport speelt Ton Boot op de man, in dit geval Raymond Verheijen de bekende inspanningsfysioloog. Boot beëindigt zijn column “Een notoire afzeiker” met “De hang naar publiciteit en zichzelf op een oneindig hoog voetstuk plaatsen is stuitend maar niet verboden. Kwalijk wordt het, dat dit elke keer ten koste van andere mensen gaat. Hij schept er kennelijk een satanisch genoegen in om anderen pijn te doen.
Publiciteitsgeilheid, grootheidswaanzin, narcisme, sadisme. Allemaal akelige eigenschappen. Hij zal ze zelf als symptomen van zijn genialiteit zien”.
De schrijver van deze serie loopt ook dit risico. Niet aflatende ongefundeerde en ongenuanceerde kritiek op alles en iedereen verhoogt de kans. Toch moet er voldoende ruimte blijven voor het geven van een eigen mening gebaseerd op een jarenlange ervaring en met respect voor het enthousiasme en de deskundigheid van hen die al meer dan twintig jaar verantwoordelijkheid nemen voor Open Water zwemmen.
De eerste op- en / of aanmerkingen en vragen betreffen het verleden, het heden en de ideeën over de tellingen. Tevens een opmerking over het verenigingsklassement. Op volgorde.

Het begint allemaal door wat uitslagen van een paar wedstrijden bij elkaar op te tellen (1948). De publicatie van de klassementen volgt soms op ruim één maand na afloop van het seizoen (1948-1975). Om over de uitreiking van de Zwemkroniek Bekers maar helemaal te zwijgen. Gedurende meer dan twee decennia is dit de gang van zaken. Niemand weet beter. Iedereen accepteert het, mede in de tijdgeest. Vervolgens worden de klassementen wekelijks bijgehouden, waarbij niet zelden met enige regelmaat artikels en voorlopige klassementen verschijnen in De Zwemkroniek, het officiële bondsorgaan van de KNZB (1970-1985). Uiteindelijk lukt het om vrijwel direct na afloop van de laatste Open Water wedstrijd, Vlissingen in die tijd, de klassementen gereed te hebben en de Zwemkroniek Bekers direct uit te reiken (1975-1988). Daarna volgt het computertijdperk met alle service waarvan nu optimaal gebruik wordt gemaakt.

In het eerste deel, dat eindigt met een voorstel voor een herziening van de huidige telling, is niet gesproken over hen die dit alles mogelijk hebben gemaakt. De oude telling (1948-1988), afkomstig uit de koker van illustere KNZB ‘ers als Chris Doornbosch (†) en Aton Demtuth (inmiddels 80 jaar en nog altijd actief), wordt in de jaren tachtig gevolgd door het huidige systeem (1988-…) bedacht door onder andere Guus Razoux Schultz en Richard Broer. Na een overgangsperiode (1988-2002), waarin beide tellingen naast elkaar worden gebruikt, is het in 2003 zover. De oude telling wordt definitief vervangen door de huidige.

Via de www.noww.nl website is iedereen op de hoogte van de dagelijkse ontwikkelingen binnen het Open Water zwemmen zowel nationaal als internationaal. De uitslagen verschijnen vrijwel altijd op de avond van de wedstrijd. De bijgewerkte klassementen meestal de volgende maandag. De tienduizenden bezoekers bevestigen de enorme belangstelling voor uitslagen en ranglijsten. De Taakgroep Open Water Zwemmen (TOWZ) onder leiding van Broer heeft geweldig werk verricht om de organisatie op het huidige niveau te krijgen. Een mogelijke herziening van de systematiek om te komen tot klassementen ligt dan ook in eerste instantie bij de TOWZ. Iedereen kan met zijn / haar mening terecht bij deze TOWZ.

De eerste reacties op het voorstel van een mogelijke nieuwe telling maken duidelijk dat Keulen en Aken niet op één dag zijn gebouwd. Zeer tegenstrijdige reacties met name over de huidige omrekenformule in relatie tot het aantal kilometers. Van voorstander (iedere afgelegde meter telt hierdoor mee en op de eigenlijke waarde ingebracht) tot mordicus tegen (iedere afgelegde meter telt mee waardoor de lange afstanden – 5 en 10 km. – te zwaar wegen in de klassementen) en iemand die reageerde op het huidige, nauwelijks te volgen laat staan te snappen, verenigingsklassement. Terecht zal hierop later worden teruggekomen. Reacties die duidelijk maken dat er bijzonder veel aandacht is voor vrijwel alles dat te maken heeft met het Open Water zwemmen.

De vorige overgangsperiode (1988-2002) maakt duidelijk dat eventuele veranderingen via de weg der geleidelijkheid dienen te worden ingevoerd, waarbij met name rekening dient te worden gehouden met de organisaties van de evenementen. Het wordt steeds moeilijker om een Open Water festijn, met name financieel, haalbaar te maken. Daarin spelen factoren als hogere kosten (vergunningen, vergoedingen, prijzen etc.), snel teruglopende deelnemers aantallen, het jaarlijks verder opsplitsen in groepen, problemen bij het vinden van voldoende vrijwilligers etc. etc.. een niet te onderschatten rol van betekenis. Voorzichtigheid en zorgvuldigheid is geboden bij eventuele herzieningen. Toch kunnen herzieningen ook leiden tot vermindering van een aantal problemen. Er lijkt meer dan genoeg stof om over te schrijven.

In het volgende deel de alternatieve puntentelling in enkele groepen van de klassementen over 2011.