GeorgeSports - The Boss

Lance Armstrong (1971) behoeft geen nadere introductie. De Amerikaan uit Texas, met 7 overwinningen op rij, de absolute recordhouder in de Tour en levende wielerlegende. Altijd willen winnen is bepalend voor zijn levensloop. Daniel Coyle brengt dit in “Lance Armstrongs oorlog: de strijd tegen noodlot, roem, liefde, dood, schandalen en andere tegenstanders op weg naar de overwinning” voortreffelijk onder woorden. Armstrong, coach Chris Carmichael – bijgenaamd “The Kid” - , ploegleider Johan Bruyneel – het Belgische talenwonder - , chiropractiker Jeff Spencer – “Mister Magic” en dr. Michele Ferrari – alias “Doctor Evil” – vormen een vrijwel onaantastbaar team. Armstrong is strijd, formidabel geïllustreerd in “Door de pijngrens” en “Iedere seconde telt”. Een niet aflatende strijd die uiteindelijk kan leiden tot de ondergang van“The Boss”. Is het anno 2010 werkelijk zover?

Kort samengevat kan de carrière van Armstrong worden vergeleken met een training. Allereerst de W-U (Warming Up). Als 16-jarige wordt hij gegrepen door de nog jonge sport triatlon. Spoedig blijkt zijn bijzondere talent voor het fietsen. In 1991 Amerikaans amateurkampioen en in 1992 deelnemer aan de OS van Barcelona. Op 22-jarige leeftijd verrassend Wereld Kampioen bij de professionals in Oslo. Een bijrol in de Tour, al wint hij wel een etappe.

Dan volgt een eerste onderbreking. Teelbalkanker met uitzaaiingen naar longen en hersenen. Een onvoorstelbaar zware behandeling volgt, evenals twee operaties. Kans op herstel: aanvankelijk 50%, later blijkt slechts enkele procenten. Toch volgt herstel.

Een W-U wordt gevolgd door een kern. 1998 – 2005. Na het huwelijk met zijn jeugdvriendin Kristin Richard in 1998 keert de dan 27-jarige Armstrong terug in het peloton. Vierde plaatsen op het WK en de Vuelta, de Ronde van Spanje. De totale lichamelijke metamorfose is de jonge Belgische ploegleider Bruyneel opgevallen. Hij benadert Armstrong. Realiseert een samenwerking. Doel: winnen van de Tour in 1999. De doelstelling wordt gehaald. Zelfs meer dan dat. Er volgen 7 zeges (1999 – 2005) op rij. Nooit eerder vertoond. Ex kankerpatiënt schrijft wielergeschiedenis. 2005: einde carrière.

Deelname aan mountainbike wedstrijden en de beroemde New York City marathon (2006: 2.59.36 en 2007: 2.46.43) houden de “maestro” fysiek op peil. Zijn “Lance Armstrong Foudation” vreet tijd, geld, energie en emotie. Zijn privé leven gaat over pieken en dalen. Zijn missie blijkt nog niet volbracht.

Iedere training behoort te eindigen met een C-D (Cooling Down). 2008. Het gonst van geruchten. De comback van Armstrong is een feit. Opnieuw neemt Bruyneel de Texaan onder zijn hoede, ditmaal in de Astana ploeg met onder ander Tour winnaar Alberto Contador (2007), het supertalent uit Spanje dat reeds op 25-jarige leeftijd alle drie de Grote Rondes heeft weten te winnen. De strijd tussen beide matadors gelijkt op die van Bartali – Coppi en van Anquetil – Poulidor.

De Tour van 2009 krijgt te maken met een megabelangstelling zoals nooit eerder. Het aantal journalisten en TV stations dat verslag wil doen van de tweestrijd “El Pistoleros” en “The Boss” tilt de exposure van de Tour op het niveau van de OS en het WK voetbal.

Uiteindelijk zegeviert de jonge Spanjaard. Armstrong wordt derde. Nu genoeg? Neen. In 2010 start Armstrong een eigen Amerikaans team. RadioShack met natuurlijk Bruyneel als ploegleider en de bekende groep getrouwen. Deze dagen ontvlamt de strijd in de Tour van 2010. De uiteindelijke winnaar: Armstrong zeker niet. Volgt er nog een allerlaatste kunstje of is het één Tour teveel?