GeorgeSports - “Monsieur Chrono” versus “Poupou”

11 juli 2010. Terwijl Nederland zich opmaakt voor de finale van het WK voetbal in Zuid-Afrika, hedenavond 20.30 uur en de Tour al voor de rustdag, in de eerste bergritten, een waar slachtveld ontketent onder de deelnemers, beklimmen op 10 juli 1964 de twee sterkste ronderenners van dat moment, Jacques Anquetil (“Monsieur Chrono”) en Raymond Poulidor (“Poupou”), zij aan zij de beruchte Col de Puy de Dôme en voelt het half miljoen toeschouwers dat hier niet alleen de beslissing over de Tour van 1964 gaat vallen, doch eveneens over het tijdperk Anquetil.

Anquetil, eerder winnaar van de Tour in 1957, 1961, 1962 en 1963, is listig, onverschrokken, rekenmeester, bluffer, maar geen specifieke klimmer. Concurrent Poulidor daarentegen is agressief, sterk, relatief jong en een echte klimmer. Voldoende ingrediënten om deze 10e juli 1964 te laten uitgroeien tot één van de meest memorabele etappes uit de toch al zo rijke Tour geschiedenis. Nooit eerder zagen toeschouwers zo’n gevecht. 10 juli 1964 schrijft sportgeschiedenis waarover heel Frankrijk tot op de dag van vandaag spreekt.

Ruim 20 jaar later komt Poulidor afscheid nemen van zijn eeuwige rivaal en overwinnaar, “Maître Jacques”. Op zijn sterfbed fluistert Anquetil: “iedere dag weer word ik onophoudelijk geteisterd door een pijn vergelijkbaar met die van de Col de Puy de Dôme. Het zeurt en sloopt, het einde is nabij”, alvorens te overlijden aan kanker, op slechts 53-jarige leeftijd.

De Tour van 1964 levert Anquetil inderdaad de vijfde zege. De eerste renner in de geschiedenis, later bijgehaald door Eddy Merkx, Bernard Hinault, Miquel Indurain en overtroffen door de Texaan Lance Armstrong met maar liefst zeven overwinningen. Toenmalig Tour directeur, Jacques Goddet, ziet, evenals een half miljoen toeschouwers op de flanken van de Col de Puy de Dôme, een gevecht dat een ieder de adem beneemt. Zij aan zij in plaats van achter elkaar, de aanvaller voorop en de leider in het algemeen klassement in tweede positie. Neen, Anquetil kiest voor bluffen.

De Col de Puy de Dôme, ruim 14 kilometer, de top op 1415 meter, meer dan 1.000 hoogtemeters met hier en daar zelfs 13% stijgingspercentage, wordt op deze 10 juli 2010 de scherprechter van de Tour. Anquetil aan de binnenzijde van de bergwand, “zijn gezicht, tot dan paars, verliest al haar kleur; het zweet loopt in druppels door de plooien van zijn wangen”(citaat Pierre Chany). Poulidor aan de buitenzijde rakelings langs de steile afgrond. 14 km. Klimmen, gekweld door de intense hitte en opspelende dorst, de zoutkorsten rond de lippen, de ellebogen ineen gehaakt, steeds verder wegzakkend in het halfbewuste.

500 meter voor de finish kraakt Anquetil. Hij kan nog nauwelijks ademhalen. Is volkomen uitgeput. Zit tegen flauwvallen. Maar nog altijd rekenen. “Monsieur Chrono”, “Maître Jacques” bewijst op zulke momenten te beschikken over ongekende mentale krachten. Rekenen, rekenen en nog eens rekenen en concluderen “voldoende tijd over” om vervolgens ineen te storten en het bewustzijn te verliezen. Onder de meest extreme omstandigheden blijft Anquetil nog altijd bij de les.
Anquetil wint in 1964 zijn vijfde en laatste Tour, tevens zijn meest bekende. 55” voorsprong in Parijs, het kleinste verschil ooit tot op dat moment. Met deze wedstrijd eindigt ook het tijdperk Anquetil in de geschiedenis van de Tour. Anquetil, de eerste grote super kampioen van de Tour de France.